وصال
گر صد شاخه ی گل در چمنم بار آید
نفس باد خزان سوی دیار باز آید
آسمان زلف سیه کرده خویش را بنما
که دراین جام زمان نغمه غمسازآید
شوق دیوانگی ام راهمه کس می داند
مهرخاموش برلبی نیست که همرازآید
فارغ از هر دو جهانم٬آتشکده ام
لاله هردم به برم بادلی عشق باز آید
ساز افسونگریم گرچه به شهرت نرسید
لیک آیین فراق نیز به وصال باز آید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این شعر اولین تجربه ام در زمینه غزل است.لطفا نظر بدید.
+ نوشته شده در ساعت توسط اهل جاده ي سبز
|